Dinsdag 3 december

Als de wekker gaat staat Annelies op om koffie te zetten. Terwijl ik in bed op de koffie wacht, onderneem ik nog een poging om de sudoku die gisteren niet lukte alsnog af te maken. Ik hoor luid getimmer en ga ervan uit dat bij de buren een timmerman aan het werk is. Na een minuut of tien is er nog geen koffie en wordt het getimmer niet minder en dus ga ik maar eens polshoogte nemen. Al gauw blijkt dat Annelies de timmerman is. Omdat ze even op de koffie moest wachten, is ze naar beneden gegaan om de was uit de droger te halen. Bij deze op zich goede actie heeft ze zichzelf buiten gesloten en met getimmer en bonzen op de voordeur geprobeerd onze aandacht te trekken. Henny, Ed en ik hebben nooit bedacht dat Annelies de veroorzaker van al dat kabaal was.

Na het ontbijt gaan we naar de kabelbaan, die ons 435 meter hoger afzet, vanwaar we een fantastisch uitzicht op Queenstown en het meer hebben. We kijken ook naar de capriolen van mensen op de aangelegde rodelbaan en zien paragliders vertrekken en onder ons in Queenstown landen.

Het uitzicht

We besluiten om niet met de kabelbaan terug te gaan, maar naar beneden te lopen. Dat kan via een steil, maar redelijk begaanbaar pad. Het nadeel is dat het pad een stuk buiten Queenstown uit komt. Dat probleem lijkt opgelost, omdat Ed na een stuk lopen een bordje ziet waarop staat dat je via de “Tiki walkingtrail” naar Queenstown kunt. Wij laten ons verleiden en kiezen voor deze kortere weg. Nou, dat hebben we geweten. Erg steil en je kunt het nauwelijks een pad noemen. Annelies ging als eerste onderuit en even daarna Henny. Ik was daarna ook aan de beurt met een prachtige sliding. Met aanwijzingen van Ed gaan we “vrolijk” verder. Wel hier en daar een paar schaafwonden en smerige kleren en ledematen, maar dat mag de pret niet drukken.

Het valt niet mee

Met ervaring

Als we uiteindelijk na anderhalf uur beneden aankomen gaan Henny, Annelies en ik naar het appartement om te douchen, te verkleden en onze schaafwonden te verbinden. Ed nuttigt intussen een welverdiend ijsje aan de haven. Als ik met de dames terugkom in het stadje is het inmiddels drie uur. De beheerder van ons appartement heeft ons restaurant “Botswana Butchery” aanbevolen voor een late lunch. Het was lekker.

Ann de overkant van het meer voor ons appartement ligt en fraai uitziende golfbaan. Omdat Ed een fanatiek golfer is, gaan we daar naar toe. Ed stapt uit, maar is ook gauw weer terug. Een rondje golf inclusief de huur van een set komt op ongeveer $ 200. Dat wordt hem toch te gortig. Hij loopt vrijdag wel een rondje met Kees voor $ 60.

We doen boodschappen en genieten van het mooie weer op ons eigen terras. Het is er nog 26 graden.