Zondag 8 december

In plaats van zaterdagavond laat, vertrekken we zondagmorgen erg vroeg. Om kwart voor één, een uur later dan gepland, stijgen we op van Auckland richting Shanghai. Een lange vlucht van meer dan twaalf uur, vanwaar we via Parijs naar Amsterdam gaan.

Ongeveer een uur voor aankomst in Shanghai meldt de gezagvoerder dat het weer in Shanghai zo slecht is, dat we er niet kunnen landen. We moeten uitwijken naar Hong Kong, iets meer dan twee uur vliegen.

Eenmaal aangekomen in Hong Kong begint het lange wachten. Eerst in het vliegtuig, omdat niet duidelijk is of we toch nog naar Shanghai gaan, en later in de aankomsthal. Voordat al die honderden passagiers weten waar ze naar toe moeten,  zijn we een paar uur verder. Om twee uur worden we naar het Marriot Hotel, dicht bij het vliegveld, gebracht. We krijgen een fantastische lunch en een luxe kamer.

We moeten vanavond om half tien weer op het vliegveld zijn. We gaan er met een bus van het hotel naar toe  en dan blijkt dat alles  prima is geregeld. We kunnen meteen inchecken op een Lufthansa vlucht naar Frankfurt. Vandaar gaan we naar Schiphol, waar we, als alles klopt, morgen om 8.15 landen.

Zaterdag 7 december

De laatste dag van een onvergetelijke vakantie in Nieuw Zeeland. Ed wil graag met Kees naar de golfbaan, maar het regent en ze stellen hun vertrek uit. De dames en ik gaan naar Pukekohe om het winkelcentrum daar van dichtbij te bekijken. Het is er druk en gezellig. Annelies scoort een gouden tasje en Henny voegt wat leuke dingen toe aan haar sieradenverzameling.

Het weer  is inmiddels opgeklaard en als we thuis komen, zijn Ed en Kees toch vertrokken naar de golfbaan..

Na de lunch maken Rita, Henny en Annelies nog een wandeling terwijl ik begin aan het inpakken van mijn koffer.

Als de koffers zijn gepakt, wisselen we foto's uit en installeren we Skype op de computer van Annelies. Het werkt. Vanuit Amsterdam kunnen we met Rita en Kees "skypen".

Rita tovert nog een heerlijk maal uit de keuken. Genieten!

Dan is het tijd voor de laatste foto's, afscheid nemen en vertrek naar het vliegveld.

Met ons zessen

En de drie jongens

Vrijdag 6 december

Tijdens het ontbijt rijst de vraag wat we vandaag, de op een na laatste dag van onze vakantie, gaan doen. Ed wil graag met Kees een rondje golfen. Maar omdat het de afgelopen nacht met bakken uit de hemel kwam, zit dat er niet in. Annelies wil graag naar het Auckland museum, maar daar heeft Henny niet zoveel zin in. We splitsen ons op. Rita, Henny en Ed gaan wandelen langs Mission Bay, terwijl Kees, Annelies en ik kiezen voor een bezoek aan het Auckland museum.

We zetten Rita, Henny en Ed af aan het begin van Mission Bay, waar zij met hun wandeling langs  de kust beginnen.  Ze lopen over het strand langs Mission Bay Beach, Kohimarama Beach naar St Helliers Bay Beach. Toch gauw een tippel van een kilometer of vijf. Daar stoppen ze voor de lunch bij een Frans restaurant met de toepasselijke naam “La Forchette”.

Annelies, Kees en ik rijden naar het museum en beginnen daar met koffie. Het is een mooi museum, dat natuurlijk veel aandacht heeft voor de Maori’s geschiedenis. Verder is er veel te zien over allerlei aspecten van de 20ste eeuw. We zien mooie meubels van Nieuw Zeelands ontwerp en ook heel herkenbaar speelgoed uit onze jeugd. Heel bijzonder is de afdeling "vulcano's", waar we een bijna waarheidsgetrouwe animatie van een uitbarsting meemaken.

De uitbarsting

De bovenverdieping is ingericht als “War Memorial Museum”. Daar zien we welke rol Nieuw Zeeland gespeeld heeft in de eerste en tweede  wereldoorlog, maar ook in Vietnam en bij vredesmissies van de VN.

Als we uit het museum komen, bellen we de anderen. Als we horen dat er geluncht wordt, gaan wij ook die kant op. We komen langs Parnell Road, een gezellig straatje, waar we de verleiding om te stoppen maar nauwelijks kunnen weerstaan.

Als wij aankomen in St. Helliers, zijn Rita, Henny en Ed al bijna klaar met de lunch. Zij vervolgen hun wandeling naar Ladies Bay Beach en Achilles Point. Na onze lunch rijden  wij daar ook naar toe en met ons allen gaan we terug richting Tuakau.

Auckland vanaf Achilles Point

De lunch

De terugweg gaat wat langzamer dan de heenweg, omdat we in de Auckland avondspits terecht komen, ja die hebben ze hier ook. Onderweg stoppen we in Pukekohe, waar Henny en Annelies bij een Amsterdammer in zijn gezondheidswinkel een wondermiddel tegen koortslippen weten te bemachtigen.

Rita en Kees nodigen ons uit voor een afscheidsdiner bij restaurant  Monarch in Pukekohe. Annelies, Ed en ik wagen ons aan “pork belly”. We hebben dat de afgelopen weken al heel vaak op het menu zien staan. Nu hebben we het gegeten. Heerlijk!

Het afscheidsdiner

De andere drie

Donderdag 5 december

Vrijdag 5 december 2013

We vertrekken om negen uur uit ons mooie appartement. Als we ooit weer in Queenstown komen, dan weet ik wel waar we gaan logeren. We rijden richting vliegveld en leveren onze Toyota in. Annelies en Henny doen nog wat laatste boodschappen en komen allebei terug met een “touchescreen stylus”. En geen gewone, maar één aan een spiraalveertje, waarvan het uiteinde in  de koptelefooningang van je telefoon gaat. Eerder deze week kreeg ik er één van Annelies en  ik vind zo’n ding geweldig.

Om kwart voor twaalf stijgt ons vliegtuig op en goed anderhalf later landen we in Auckland. We halen onze derde Toyota op en gaan richting Tuapao. Onderweg hebben we de eerste regen sinds dagen.

Om half vier worden we door Rita en Kees voor hun huis verwelkomt met een luid “Zie ginds komt de Stoomboot” en “Sinterklaas Kapoentje”.  We zijn blij ze weer te zien. Het wordt gelukkig weer droog en we kunnen lekker buiten zitten.

Kees schilt de aardappels

henny bij Rita in de keuken

Rita heeft weer heerlijk gekookt. Na het eten vieren we een beetje Sinterklaas. Wij krijgen cadeautjes en en ik lees het volgende gedicht, dat we vandaag onderweg hebben gemaakt.

Lieve Kees en Rita,

We kregen het voor elkaar

In de loop van dit jaar.

Een oude vriendschapsband,

Opzoeken in Nieuw Zeeland.

Henny en Ed, heel tevreden

Waren er al 14 jaar geleden.

Niets was ons te dol,

We vlogen om de halve wereldbol.

Het weerzien heel

Emotioneel.

Niet meteen naar bed,

Maar in een botanische tuin gezet.

De dag erna een partijtje golf gespeeld

Terwijl de rest zich intussen niet verveelt.

‘s Middags naar Devonport met de boot,

Met zijn allen naar de overkant van de sloot.

,s Avonds eten in Bombay in een prima restaurant

Drie aan de ene en drie aan de andere kant

Dolle pret na de nodige wijn,

Ed moest rijden en dat was niet fijn.

Ook Annelies, Renze”s schat

Kwam meteen in een warm bad.

Herinneringen van lang gelden

Kwamen over en weer gegleden.

90 mile beach was een feest,

Want ook Hennie en Ed waren daar nog niet geweest.

Wij waren blij

Want in Roterua waren jullie er ook weer bij.

We kunnen het niet meer leren,

Maar wel kijken naar schapen scheren.

‘s Avonds een Maori dorp, heel lief,

Waar Renze werd benoemd tot Chief

In Bay of Islands wil je altijd wel zijn

Net als in Coromandel die historische pottery trein.

Dan de drukke stad Wellington

Met wijntje en zonnehoedje in de zon.

Na 2 weken in het noorden

Gingen we met de boot naar zuidelijker oorden.

Malborough het land van de wijn,

Voor Sauvignon Blanc moet je daar zijn.

Voor de mooiste foto gaan we op zoek

Naar Mount Cook.

Het macabere Christchurch, waar niet veel meer stond

En wat er staat moet nog tegen de grond.

Doughtfull Sound, op de verjaardag van Ed

Pinguins, dolfijnen, harde wind en dikke pret.

Lands End met mooi uitzicht

En onze blik op de Zuidpool gericht.

Weer weg van de kust,

Naar Queenstown voor de nodige rust.

Dat ging mooi niet door,

Een steile berg stak daar een stokje voor.

We vinden het hartstikke fijn

Deze laatste dagen weer bij jullie te zijn.

Geen afscheid nemen deze keer,

We zien elkaar zeker weer.

Misschien wel in Italy

Of anders in het mooie Bali

En toen kwam sint met zijn staf

En toen was het gedichtje af.

Zwarte piet zag het echter donker in.

Zonder gouden oorbellen had het voor hem geen zin.

De Sinten en Pieten

Woensdag 4 december

Op deze laatste dag met ons vieren worden we al weer wakker met een stralende zon en een staalblauwe lucht.

Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we naar Glenorchy, een rustig plaatsje, ook aan Lake Wakatipu, dat  een kilometer of 40 ten NW van Queenstown ligt. Onderweg zien we schoolklassen die met kajaks en surfplanken in de weer zijn. In Glenorchy genieten van het prachtige uitzicht op het meer, drinken we koffie, helaas niet met uitzicht op het meer en bezoeken we een bontwinkel, waar uitsluitend “possum bont” wordt verkocht.

De possum is een klein lief uitziend buideldier van ongeveer 70 cm. Hij lijkt een beetje op een grote eekhoorn.  Ze zijn ooit ingevoerd in Nieuw Zeeland voor de bontindustrie.  Er zijn er vast een paar ontsnapt, want volgens een telling in 2009, leven er ongeveer 30 miljoen possums in het wild in Nieuw Zeeland. Het is een ware plaag, want possums vernielen de natuur en eten zeldzame vogels zoals de kiwi. Ze worden ’s nachts actief en dat is vast de reden dat wij geen één levende, maar wel veel doodgereden exemplaren op de weg hebben gezien. En vandaag dus ook in de winkel.

We rijden terug naar Queenstown. Als we van de parkeerplaats de stad inlopen zien we een enorme kerstboom. Die stond er gisteren nog niet. Quenstown wordt een echte kerststad, maar dan wel met 26 graden boven nul.

Voor de kerstboom

Omdat gisteren bij mijn val op de berg mijn korte broek is gesneuveld, zijn we eerst op zoek gegaan naar een nieuwe. En dat is gelukt.

Na de lunch gaan Annelies en Henny de stad in voor de laatste boodschappen, terwijl Ed en ik door de stad en langs de haven wandelen. In tegenstelling tot Auckland, Wellington en  Christchurch is Queenstown niet een echte stad. Het is wel een groot toeristisch centrum met veel sportieve activiteiten, winkels, horeca en een gezellige boulevard.

Annelies roept al een paar dagen dat ze in het meer gaat zwemmen. Daarom ging vanmorgen de bikini al mee in de tas. En ja hoor, ondanks het ontzettende koude water heeft ze gezwommen en heeft Henny pootje gebaad. Ze was de enige. Nieuw Zeelanders zwemmen niet bij deze watertemperatuur.

Pootje baden

en zwemmen

De lunch bij de Botswana Butchery is ons gisteren goed bevallen. Daarom eten we daar met ons vieren het vakantieafscheidsdiner.